„ Nie wymagaj od innych więcej niż od siebie, a od siebie wymagaj dużo.”

„Twój sukces – to nie zaszczyty, pieniądze i rozgłos – lecz zmiany na lepsze, jakich dokonasz w zastanym świecie.”

Zdzisław Wilhelmi

Dnia 20 września 2021 roku mija sto lat od daty urodzin prof. Zdzisława Wilhelmiego, kontynuatora dziela Andrzeja Soltana  rozwoju fizyki Jadrowej w Warszawie, wieloletniego kierownika Zakładu Fizyki Jądrowej Wydziału Fizyki UW. Profesor Wilhelmi odszedł od nas 27 grudnia 2013.

Urodził się w Łomży, gdzie w 1939 roku ukończył liceum im. Tadeusza Kościuszki. We wrześniu wyjechał do Lwowa by rozpocząć studia na Wydziale Elektryczny Politechniki Lwowskiej.  W czerwcu 1941 roku studia zostały przerwane i po powrocie do Łomży rozpoczął się okres bardzo intensywnej działalności w podziemniu. W 1943 roku został szefem wywiadu Obwodu Łomżyńskiego AK.

W 1945 roku przeniósł się do Lodzi aby kontynuować studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej. Tu już jako student podjął pracę asystenta w  kierowanej przez prof. Andrzeja Sołtana Katedrze Fizyki Technicznej. Po otrzymaniu dyplomu w 1948 roku przyjął propozycję profesora Sołtana i przeniósł się do Warszawy, rozpoczynając pracę jako starszy asystent w jego uniwersyteckiej Katedrze Atomistyki. Równocześnie rozpoczął studia na Wydziale Fizyki które ukończył w roku 1952 uzyskując stopień magistra filozofii w zakresie fizyki. I tak się zaczęła długoletnia działalność naukowa prof. Z . Wilhelmiego na naszym Wydziale.  W 1955 roku był w zespole powołanym do utworzenia Instytutu Badań Jądrowych w Świerku a w 1957 został kierownikiem jednego z zakładów – Zakładu Fizyki Jądrowej. Był jednym z twórców badań w dziedzinie fizyki jądrowej w Warszawie.  Po przedwczesnej śmierci profesora Andrzeja Sołtana objął Katedrę Atomistyki UW.

Wydział przechodził liczne reorganizacje. Katedra Atomistyki została rozdzielona na dwa katedry. Kierownikiem Katedry a potem Zakładu Fizyki Jądrowej w latach 1960 do 1991  był prof. Wilhelmi. W tym okresie znacznie rozwinęła się nasza działalność naukowa i dydaktyczna. Miał istotny wkład w rozwój bazy eksperymentalnej badan jądrowych w Polsce.: od elektrostatycznego akceleratora „LECH” po cyklotron ciężkich jonow U-200P.  Profesor Wilhelmi wypromował około 50 doktorów (co najmniej połowa uzyskała tytuł naukowy profesora) i ponad 100 magistrów.  Dzięki bardzo rozwijającej się mimo niesprzyjających warunków zewnętrznych współpracy międzynarodowej mieliśmy możliwość wyjazdów do przodujących ośrodków zagranicznych.   Warszawa  stała się znaczącym na świecie ośrodkiem naukowym.

Wdzięczni uczniowie.

Wdzięczni uczniowie