CUDAC

Komora CUDACa jest wyposażona w 32 PIN-diody o wymiarach 1 x 1cm, umieszczone w kątach tylnych, co zapewnia obserwacje najsilniejszego wzbudzenia badanego jądra atomowego.

Do detekcji promieniowania gamma sa używane trzy detektory germanowe wysokiej czystości (HPGe). Pomiary są prowadzone metodą koincydencji cząstka-gamma.

Rys. 1, po lewej: Schemat układu CUDAC.	po prawej: Otwarta komora CUDACa – wewnątrz widoczne krzemowe detektory cząstek.

CUDAC stanowił znakomite narzędzie do prowadzenia badań nad jądrami zdeformowanymi, np. 165Ho. W przypadku słabiej zdeformowanych jąder z obszaru ziem rzadkich (np. izotopów molibdenu), wydajność detekcji promieniowania gamma okazała się być zbyt niska. Dlatego zdecydowaliśmy się na wykorzystanie mniejszej komory rozproszeń zintegrowanej z wielodetektorowym układem detekcji promieniowania gamma OSIRIS-II.

Należy podkreślić, że układ CUDAC był również wykorzystywany do prowadzenia innych typów eksperymentów, np. badania rozkładu barier na fuzję.

Dane zebrane przy użyciu układu CUDAC stały się podstawą trzech prac doktorskich (w dwóch z nich stosowano metodę wbudzeń kulombowskich: J. Iwanicki (2002), M. Zielińska (2006), a trzecia poświęcona była badaniom rozkładów barier na fuzję: Ł. Świderski (2005)) oraz kilku prac magisterskich.